Po całkowitym odtworzeniu istniejącej poprzednio organizacji Szpitala, czynny był Oddział Położniczy, Oddział Ginekologiczny i Przychodnia Ginekologiczna. Na oddziałach uruchomiono 150 łóżek dla pacjentek, przywracając tym samym ich liczbę, jaka była przed I Wojną.
W ciągu dwóch lat od przejęcia Szpitala udało się skompletować obsadę personalną, składającą się z pracowników medycznych, administracyjnych i zaplecza gospodarczego. Liczyła ona w 1920 r. 39 osób i szybko rosła. W 1921 r. personel liczy już 54 osoby. Oprócz dyrektora i ordynatora w skład kadry lekarskiej wchodziło jeszcze 4 asystentów (dr Władysław Suwalski, dr Ignacy Nowak, dr Tadeusz Żuralski i dr Jan Bajoński). Pracowały 3 położne, 18 pielęgniarek i 12 sióstr PCK.
W Klinice było już 151 łóżek, w tym Oddziały: Położniczy – 21 sal z 69 łóżkami i Ginekologiczny – 24 sale z 82 łóżkami. Działała również przychodnia. Ponadto do Kliniki należały: sala wykładowa z 40 miejscami, internat dla 6 studentów, pralnia, magazyny gospodarcze, kuchnia, pomieszczenia pomocnicze dla administracji i warsztaty naprawcze.
31 grudnia 1921 r. Krajowa Klinika dla Kobiet staje się oficjalnie siedzibą jednostki akademickiej – Kliniki Położniczo-Ginekologicznej. Szpital pozostawał nadal własnością Poznańskiego Związku Samorządnego, który zobowiązany jest do jej finansowania.
W roku 1921 r., z inicjatywy prof. Kowalskiego, powstał tzw. Oddział Domowych Ciężarnych. Inicjatywa ta wychodziła naprzeciw potrzebom społecznym tamtych czasów. Oddział stanowił rodzaj przytułku, gdzie za bezpłatne mieszkanie, utrzymanie i fachową opiekę w Klinice, ubogie, bezdomne i niezamężne kobiety ciężarne były zobowiązane tylko do pomocy przy lżejszych pracach gospodarczych. Koszty utrzymania oddziału (liczącego w 1921 r. – 20, a w 1925 r. – 30 miejsc) pokrywał Samorząd Terytorialny i Wydział Opieki Społecznej Miasta Poznania i częściowo Szpital.
Z ważniejszych zakupów sprzętu należy wymienić:
- nowe komplety narzędzi i urządzeń do sterylizacji w 1923 i 1924 r..
- aparat Roentgena na najnowsze typy wymieniono w 1923 i 1925 r.,
- samochód sanitarny od roku 1923 - z chwilą otwarcia polikliniki położniczej
- dwa fantomy położnicze (pomoce dydaktyczne) w 1924 r.
- pierwszy aparat do diatermii krótkofalowej kupiono w 1924 r., a następny w 1929
- Szpital staje się pierwszą placówką ginekologiczną w Polsce, która wprowadziła promieniolecznictwo nowotworów złośliwych do ginekologii po tym jak 1928 - zakupiono 50 miligramów radu
- urządzenia do laboratorium kupowano w 1924 r., oraz w latach 1928–30
W 1926 r. powstał projekt rozbudowy szpitala. Zakładał przebudowanie willi dyrektora na potrzeby 25-łóżkowego oddziału izolacyjnego. W ogłoszonym w 1927 r. konkursie na rozbudowę szpitala, przedstawiony projekt zyskał najwyższą ocenę. Makieta przyszłego szpitala została zaprezentowana publicznie w 1929 r. na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu, zorganizowanej z okazji 10-lecia niepodległości Polski. Koszt realizacji projektu szacowano na 1 mln 500 tys. złotych lecz z uwagi na brak funduszy oraz kryzys finansowy nie został on nigdy zrealizowany.
1926 - przepisy służbowe dla położnych, opracowane w tym szpitalu, zostają zatwierdzone przez ówczesnego Ministra Zdrowia jako dokument urzędowy, obowiązujący w całej II Rzeczpospolitej.
W marcu 1928 w Szpitalu zorganizowano II Zjazd Ginekologów Polskich, na którym poruszano tematy Diagnostyki i terapii narządu rodnego kobiety, Postępowania z łożyskiem przodującym oraz Stanowisko położnika i ginekologa wobec obowiązujących ustaw. Zjadowi przewodniczył prof. dr hab. Bolesław Kowalski.
Personel, lata '20
Kurs położnych, 1927
Personel Kliniki, 1927
Dyrektorzy
prof.
BOLESŁAW KOWALSKI
od 1921 r.
Urodził się 26.09.1885 r. w Ostrowie Wlkp., jako syn Klemensa i Marii z Ciechowiczów. W 1906 r. zdał egzamin dojrzałości, po czym rozpo- czął studia medyczne w Gryfii. Studiował również w Berlinie i we Wrocławiu. Doktoryzował się w październiku 1919 r. u prof. Küstnera. Po przybyciu do Poznania w 1919 został mianowany prymariuszem w Krajowej Klinice dla Kobiet i Szkole Położnych. W 2 lata później został kierownikiem, a następnie – dyrektorem tej Szkoły. W 1921 r. został powołany na wykładowcę i egzaminatora z ginekologii i położnictwa na rok akademicki 1921/22 na Wydziale Lekarskim UP. W 1926 r. założył Poznańskie Towarzystwo Ginekologiczne,
Naczelne Pielęgniarki
JADWIGA KLUCZ
od 1919
ur. 15.07.1886 r. w Jaroszewie, następnie uczęszczała do szkoły ludowej w Żninie, lecz przewlekła choroba matki zmusiła ją do podjęcia pracy zarobkowej. Dr Bogdański, u którego pracowała jako podręczna pomoc, pomógł jej w wyborze zawodu i w podjęciu nauki w Uniwersyteckiej Klinice dla Kobiet we Wrocławiu. Do 1919 r. była związana z tą Kliniką, gdzie pracowała jako pierwsza położna. Następnym miejscem jej zatrudnienia była Krajowa Klinika dla Kobiet i Szkoła Położnych w Poznaniu, gdzie została przełożoną pielęgniarek i położnych Kliniki.